Στη γλυκιά μας μάνα

   Στη Μητέρα του Θεού, στην Παναγιά μας, υψώνουμε ευλαβικά αυτές τις ημέρες τα μάτια μας. Δεκαπέντε μέρες τώρα η Εκκλησία μας, όταν γέρνει ο ήλιος, στο ιλαρό φως του εσπερινού, ψάλλει με κατάνυξη τις γλαφυρές θαυμάσιες δυο Παρακλήσεις Της. Δεκαπέντε μέρες ο φιλόθρησκος λαός μας είχε στραμμένη τη σκέψη και τη ψυχή του στην Παναγιά Μητέρα του Χριστού. Και αύριο μικροί και μεγάλοι, θα νοιώσουν τη χαρά της γιορτής Της. Ας οδηγηθούμε, λοιπόν και εμείς όλοι από την ακοίμητη πίστη προς Αυτή, και ας τρέξουμε ευλαβικά στους ναούς της, να της ανάψουμε το φτωχό μας αγιοκέρι, δείγμα της πλούσιας ευγνωμοσύνης μας στη ακοίμητη χάρη Της, αλλά και να Της εμπιστευθούμε τις ελπίδες και τα όνειρά μας, τους καημούς και τους πόνους μας «Και σε μεσίτριαν έχω προς τον φιλάνθρωπο Θεόν» ψάλλει η Εκκλησία μας.
   Αλήθεια! Πόσα μάτια δε δάκρυσαν, αυτές τις ημέρες μπροστά στην εικόνα της Παναγιάς μας; Πόσα γόνατα δε λύγισαν μπροστά στο μεγαλείο της; Πόσα χείλη πικραμένα δεν είπαν θερμά λόγια προσευχής στη γλυκιά και παρηγορήτρα Μάννα; Πόσες καρδιές δε σκίρτησαν από χαρά μπροστά στη θέα της Μεγαλοσύνη; Πόσες κουρασμένες ψυχές δε βρήκαν κοντά της την ανάπαυση; Πόσες λαμπάδες, πόσα τάματα και αφιερώματα δεν προσφέρθηκαν απ όλους εκείνους που ήθελαν να την ευχαριστήσουν για μια ιδιαίτερη ευλογία που τους χάρισε και για ένα θαύμα που έγινε στη ζωή τους;
   Στη γλυκιά μας Παναγιά τρέχουν οι βασανισμένοι να πουν τα βάσανά τους, οι πονεμένοι να πουν τον πόνο τους, οι πληγωμένοι να βρουν τη γιατρειά τους, οι έρημοι να βρουν τη συντροφιά τους, οι θλιμμένοι να βρουν τη χαρά τους, οι κουρασμένοι να βρουν την ανάπαυσή τους, οι θαλασσοδαρμένοι της ζωής να βρουν τη γαλήνη της ψυχής τους! Γιατί είναι «των θλιβομένων η χαρά και αδικουμένων προστάτης και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησις και βακτηρία τυφλών». Την Παναγιά επικαλείται ο άρρωστος, στο κρεβάτι του πόνου. Την Παναγιά αναζητά ο ναυαγός όταν τα μανιασμένα κύματα του ωκεανού ορθώνονται μπροστά του με την απειλή να γίνουν ο υδάτινος τάφος του. Την προστασία της Παναγιάς ζητά και η χήρα γυναίκα που έχασε τον αγαπημένο σύντροφό της και έθαψε στο μνήμα μαζί του και τα ωραιότερα όνειρα της ζωής της. 
   Η Παναγιά μας είναι η Πρέσβειρα των ουρανών, που νύχτα και ημέρα παρακαλεί και μεσιτεύει για όλους τους ανθρώπους. Και γνωρίζουμε ότι «πολλά ισχύει δέησις Μητρός προς ευμένειαν Δεσπότου». Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία μας σε όλες τις ακολουθίες της παρακαλεί και λέγει: «Υπεραγία Θεοτόκε σώσον ημάς».
   Στρέφοντας, λοιπόν, και εμείς τη σκέψη και την καρδιά μας, προς Εκείνην, την «τιμιωτέραν των Χερουβείμ και ενδοξωτέραν ασυγκρίτως των Σεραφείμ», ας σταθούμε με ευλάβεια μπροστά Της και ας της απευθύνουμε μέσα απ τη καρδιά μας μια πολύ μικρή, στη αγάπη Της, προσευχής: "Δέσποινα του κόσμου, Βασίλισσα των Ουρανών. Εσύ που κράτησες με στοργή στην αγκαλιά σου τον ίδιο τον Θεό και μίλησες με αγάπη και στοργή στην καρδούλα Του, σκύψε και στις δικές μας τις καρδιές και δες τον πόνο, τον φόβο και την αντάρα που τις ταράζουν και σβήσε μέσα στο πέλαγος της Μητρικής σου στοργής και ευσπλαχνίας, κάθε μας πίκρα και καημό, τον πόνο και το δάκρυ. Και πότισε την κατάξερη ψυχή μας με τους χυμούς της μετάνοιας για νά ‘ρθει η ποθητή γαλήνη. Αμήν".