Α' Κυριακή των Νηστειών 2018

   Την πρώτη Κυριακή της Μεγάλης Τεσσαρακοστής˙ την Κυριακή της Ορθοδοξίας, η Εκκλησία μας έχει τη μεγάλη της επέτειο, την επέτειο της νίκης της κατά των ποικιλώνυμων εχθρών της. Και για να το θυμούνται και να μη το λησμονούν οι πιστοί, καθιερώθηκε κατά την Α΄ Κυριακή των Νηστειών, να γιορτάζεται μαζί με την αναστήλωση των αγίων Εικόνων, και η νίκη της γενικώς, κατά των εχθρών της που εμφανίστηκαν μέσα στους αιώνες. Αλλά ποιά είναι και πώς κατακτήθηκε αυτή η νίκη, αυτός ο θρίαμβος της Εκκλησίας μας;

   Για να εκτιμήσουμε, αγαπητοί μου, περισσότερο την αξία αυτής της νίκης, και του θριάμβου, πρέπει να ανεβούμε πάνω στο κάτασπρο άλογο της μνήμης μας. Και να καλπάσουμε μέσα στους αιώνες πίσω. Να φτάσουμε στις μέρες που ο Κύριός μας, ο Ιησούς Χριστός, μαζί με τους Μαθητές του, άρχισαν το έργο της σωτηρίας μας. Με τί εφόδια προχωρούν; Ανθρωπίνως, σχεδόν με το μηδέν! Ο Ίδιος είναι ένας φτωχός ξυλουργός. Δεν κρατά σπαθί εξουσίας στα χέρια Του. Δεν είναι απόφοιτος φιλοσοφικών σχολών και πανεπιστημίων. Κυνηγημένος από δικούς και ξένους. Οι μαθητές του έπειτα; Αυτοί πιο αδύναμοι από τον Δάσκαλό τους. Αγράμματοι, φτωχοί ψαράδες. Και ξεκινούν να κάνουν τί; Να αναπλάσουν τον κόσμο όλον. Να κρημνίσουν τα κάστρα και τους πύργους των ειδώλων και να κτίσουν πάνω στα ερείπιά τους την Εκκλησία του Χριστού˙ τη νέα Θρησκεία, τη Θρησκεία της αγάπης. Να στήσουν το μπαϊράκι τους, τον Τίμιο Σταυρό σ’ όλον τον κόσμο!

   Έτσι ξεκίνησαν. Χωρίς καμιά ανθρώπινη βοήθεια. Και όπως ήταν επόμενο, οι αντιδράσεις δεν άργησαν να εκδηλωθούν. Το αντίθετο στρατόπεδο, ο διάβολος αντέδρασε άμεσα. Στρατολόγησε τους δικούς του μισθοφόρους, τους δυνατούς της γης. Συνέβη, εκείνο που είχε προφητεύσει ο Χριστός για το σπίτι εκείνο, που θεμελιώθηκε πάνω στην πέτρα. Θα έρθει, είπε, η βροχή, θα κατεβούν οι ποταμοί, θα φυσήξουν οι άγρια οι άνεμοι. Αλλά το σπίτι θα μείνει ασάλευτο, γιατί θα είναι θεμελιωμένο πάνω στον σταθερό βράχο. Και αυτό το σπίτι είναι η Εκκλησία και βράχος ο Χριστός! Έτσι έγινε! Ήρθε στην αρχή η βροχή. Δηλ. οι Γραμματείς και φαρισαίοι, οι Αρχιερείς και ο φανατισμένος όχλος. Χτύπησαν με μανία την Εκκλησία. Σταύρωσαν τον Αρχηγό της. Εδίωξαν τους Αποστόλους. Πολέμησαν τους Χριστιανούς. Έριξαν τη χολή της μανίας τους ενάντια της πίστεως. Μετά τη βροχή κατέβηκαν οι ποταμοί. Ποταμοί, όχι από νερό, αλλά από αίμα, το αίμα των μαρτύρων. Απέναντι στην αγάπη της νέας θρησκείας υψώθηκε το ξίφος των Ρωμαίων, οι τροχοί και τα βασανιστήρια, οι σταυροί και τα θηρία. Αυτοκράτορες και Βασιλείς, δήμιοι και τύραννοι, όλοι όρμησαν για να ξεριζώσουν το απαλό φυτό της νέας Πίστης που είχε φυτέψει στη γη το χέρι του ουράνιου Φυτουργού. Τρακόσια χρόνια κράτησε αυτός ο διωγμός, άλλοτε σκληρότερος και άλλοτε ηπιότερος.

   Εκατομμύρια πιστοί οπαδοί, υπέγραψαν την αφοσίωσή τους στον Χριστό με τη ζωή τους και τη σφράγισαν με το αίμα τους. Φύσηξαν στη συνέχεια οι άνεμοι, δηλαδή. Ήρθε το δηλητήριο, που το έριξαν με μανία οι αιρέσεις τα σχίσματα, οι πλάνες... Λύκοι, λοιπόν, βαρείς γύρω από το μικρό αρνάκι, τη νεόκτιστη του Χριστού Εκκλησία, στέκονται και απειλούν να το κατασπαράξουν. Και όμως η Εκκλησία δεν έπεσε. «Τεθεμελίωτο γάρ ἐπί τήν πέτραν˙ ἡ δέ πέτρα ἤν ὁ Χριστός». Ο Σταυρωμένος Αρχηγός νίκησε! Και η Εκκλησία ρίζωσε βαθιά και άπλωσε τις ρίζες της, βλάστησε και καρποφόρησε, και η σημαία της, ο Τίμιος Σταυρός, υψώνεται στο στερέωμα και την στολίζει. Εκατομμύρια αμαρτωλοί βρήκαν τη σωτηρία τους σ’ Αυτήν. Και οι εχθροί; Διασκορπίστηκαν σαν καπνός! Πεταμένα στους δρόμους τα σπαθιά και χυμένα στο χώμα η χολή και το δηλητήριο.

   Και σήμερα η Εκκλησία μας, μας καλεί όλους στις επάλξεις Της! Αν έμεινε όρθια η Εκκλησία μας μέχρι σήμερα, το οφείλει βέβαια, κυρίως στο άχραντο Αίμα του Αρχηγού της, στον Χριστό. Αλλά και στα ποτάμια αίματος και τις θυσίες των αγίων μαρτύρων, που στάθηκαν κυματοθραύστης στις επιθέσεις του διαβόλου. Το ίδιο θα πρέπει να κάνουμε και εμείς σήμερα, που κρατάμε στα χέρια μας τη σκυτάλη του αγώνα του καθήκοντος. Ο διάβολος νικήθηκε, αλλά δεν παρέδωσε τα όπλα του. Συνεχίζει τον ύπουλο αγώνα του κατά της Εκκλησίας. Πάλι έχει επιστρατεύσει τους δυνατούς, τους άρχοντες, που πήραν τη θέση των Γραμματέων και Φαρισαίων, και ύπουλα, αλλά με φανατισμό, υποσκάπτουν τα θεμέλιά Της, αλλά ματαιοπονούν. Θα ξεχαστούν νικημένοι και αυτοί. Κανείς δε θα τους θυμάται σε 20-30 χρόνια. Η Εκκλησία όμως του Χριστού, με τον τίμιο Σταυρό, θα υπάρχει και θα βασιλεύει στους αιώνες. Ας κρατήσουμε, λοιπόν, αγνή την ορθόδοξη πίστη μας, όπως αγνή και αλώβητη μας την παρέδωσαν οι άγιοι Πατέρες και οι Μάρτυρες, οι πρόγονοι και γονείς μας και έτσι να την παραδώσουμε και στα παιδιά μας˙ για να είναι σε θέση να διακηρύττει στους αιώνες, αυτό που διακηρύττει και σήμερα με υπερηφάνεια, όπως θα την ακούσουμε στην περιφορά των αγίων εικόνων της την Κυριακή, να λέει: «Αὔτη ἡ πίστις τῶν Ἀποστόλων, αὔτη ἡ πίστις τῶν Πατέρων, αὔτη ἡ πίστις τῶν ὀρθοδόξων, αὔτη ἡ πίστις τήν οἰκουμένην ἐστήριξεν».