Στη Μητέρα του Θεού

Στη Μητέρα του Θεού, την Παναγιά μας αυτές τις ημέρες, τις ημέρες του ιερού Δεκαπενταυγούστου, είναι στραμμένη η σκέψη μας και η καρδιά μας. Αυτές τις ημέρες η Εκκλησία μας, όταν γέρνει ο ήλιος, στο ιλαρό φως του εσπερινού ψάλλει με κατάνυξη στους ναούς τις ιερές παρακλήσεις Της. Αυτές τις ημέρες ο θρησκευόμενος λαός μας, βρίσκεται πολύ πιο κοντά  στη φιλόστοργη, γλυκειά Μητέρα του Θεού. Έτσι και εμείς, κάθε μέρα, στο  γιόμα της ημέρας συγκεντρωνόμαστε μέσα στον δικό μα ιερό Ναό, σπρωγμένοι από πίστη και αγάπη προς Αυτήν, να της ψάλλουμε την παράκλησή της, να την προσκυνήσουμε, να την παρακαλέσουμε και να της εμπιστευθούμε το αίτημά μας και το κάθε είδος πρόβλημα, που μας απασχολεί. Γιατί, όλοι μας, νοιώθουμε την Παναγία όχι μόνο σαν Μητέρα του Χριστού, αλλά και σαν δική μας μητέρα˙ σαν των: «θλιβομένων η χαρά και αδικουμένων προστάτις και πενομένων τροφή, ξένων τε παράκλησης και βακτιρία τυφλων».

 Αλήθεια! Πόσα μάτια δε δακρύζουν αυτές τις ημέρες μπροστά στην εικόνα της; Πόσα γόνατα δε λυγίζουν μπροστά στη Χάρη της; Πόσα χείλη πικραμένα δεν ψελλίζουν λόγια προσευχής και ικεσίες στη μεγαλοσύνη της; Πόσες κουρασμένες ψυχές δε βρίσκουν ανάπαυση  στην στοργική αγκαλιά της; Πόσες λαμπάδες, πόσα κεριά δεν ανάβονται μπροστά της, στο εμανουάλι, της!

Και Εκείνη; Ω, Εκείνη! Πάντα στοργικά σκυφτή πάνω στον πόνο του καθ’ ενός, με συμπόνια και αγκαλιάζει τον κάθε πικραμένο και δακρυσμένο,  για να του δώσει γαλήνη και παρηγοριά, λύτρωση και ανακούφιση. Αρκεί, αυτός να έρχεται με αγάπη  και με εμπιστοσύνη κοντά της, όπως μικρό παιδί πήγαινε στην αγκαλιά της στοργικής μητέρας του, για να βρει προστασία και ανακούφιση.

Αυτή είναι η ελπίδα μας, Αυτή η παρηγοριά μας, Αυτή η προστασία  μας˙ γι’ αυτό και η Εκκλησία μας της ψάλλει: «Προστασία των χριστιανών ακαταίσχυντε, μεσιτεία προς τον Ποιητήν αμετάθετε». Έτσι και εμείς, όταν ο ουρανός της ζωής μας συννεφιάζει και την ψυχή μας την καλύπτει  καταχνιά˙ ας μη πανικοβαλλόμαστε, ας μη γινόμαστε ολιγόπιστοι, αλλά με γονατιστή τη ψυχή και την καρδιά μας να προστρέχουμε σε Κείνη και με εμπιστοσύνη να της λέμε: «Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι, Μήτηρ του Θεού φύλαξόν με υπό την σκέπην Σου». Αμήν.